Voor wie doe je het eigenlijk?

Voor wie doe je het eigenlijk?

Ouders die maar blijven strijden. Zich maar niet neer kunnen leggen bij het feit dat iedereen anders in de situatie staat, iedereen een andere waarheid heeft, iedereen andere waarden en normen hanteert. Voor wie doen ze het eigenlijk?

Steevast krijg ik het antwoord dat ze dat doen voor de kinderen. “Het is toch niet normaal hoe ik word behandeld? Hoe er over mij wordt gesproken?”. Ze willen hun kinderen uit deze benarde positie halen. Want die horen en zien dingen die zij liever niet willen zien. En dus moet je voor jezelf opkomen, toch?!

Een ander antwoord wat ze mij geven is: “Zodat ik mezelf later in de spiegel aan kan kijken en kan zeggen: ik ben voor mezelf opgekomen. Ik heb niet over me heen laten lopen. Dat is wat ik de kinderen ook bij wil brengen.”.

Maar weet je, jullie kinderen hebben wel gezien dat jullie voor hun kunnen vechten (dat gebeurt immers vaak al maanden of jaren zonder al te veel succes want de strijdbijl is nog steeds niet begraven en de kinderen hebben er écht last van). Als je kinderen vraagt wat hen het meest pijn doet, zijn dat de spanningen en ruzies tussen hun ouders. Die houden soms maar niet op.. Ook al zien ze soms één van de ouders minder, wonen ouders verder uit elkaar, heeft één van de ouders een nieuwe partner die ze eigenlijk niet zo leuk vinden of begrijpt de ene ouder eigenlijk niet zo goed wat het kind nodig heeft. Dat doet er allerminst toe. Wat écht pijn doet zijn hun ouders die de strijdbijl maar niet kunnen begraven.

Ken je de uitspraak: Alles wat je aandacht geeft groeit? Hoe zou dat zijn met conflicten? Met spanningen? Met het telkens blijven uitspreken van dingen die de ander verkeerd doet? Heb je ervaren dat de ander er daadwerkelijk mee stopt als je het maar blijft bespreken, benoemen, bediscussiëren?

Lieve ouders (ja echt, dit zijn naast strijdende ouders ook heeeeeel erg lieve ouders!!): STOP MET STRIJDEN! Jullie kinderen lijden eronder. Je gooit je eigen ruiten in. Je verwijdert meer en meer van de andere ouder want die ouder gaat echt niet ineens wél naar je luisteren. En op een dag zijn de kinderen jullie gedoe zo beu dat ze niet kunnen wachten tot ze uit huis kunnen gaan. Wég van de strijd.

Dus: voor wie doe je het eigenlijk?